Konsumpcjonizm

Żyjemy w czasach, w których możemy mieć wszystko, o ile mamy pieniądze. Coraz częściej to rzeczy decydują o szczęściu człowieka, a nie drugi człowiek.  Żyjemy w epoce konsumpcjonizmu. Otoczeni przez sklepy oraz produkty, w których możemy przebierać i wybierać, lepsze i gorsze marki i wszechobecne reklamy czujemy się gorsi, gdy czegoś nie mamy lub gdy na coś nas nie stać. Ludzie coraz częściej rezygnują z rodziny dla kariery lub ograniczają się do jednego tylko dziecka, by żyć na jak najwyższym poziomie. Rodzice zabijają się by swoim pociechom zapewnić wszystko co najlepsze, a nie mogą im dać tego co najważniejsze - czasu.

Zobaczmy jak definiuje to zjawisko Wikipedia:

Konsumpcjonizm – postawa polegająca na nieusprawiedliwionym (rzeczywistymi potrzebami oraz kosztami ekologicznymi, społecznymi czy indywidualnymi) zdobywaniu dóbr materialnych i usług, lub pogląd polegający na uznawaniu tej konsumpcji za wyznacznik jakości życia (lub za najważniejszą, względnie jedyną wartość) – hedonistyczny materializm.

 Niestety w XXI wieku człowiek traci na wartości. Dobrym przykładem jest to, jak coraz częściej pracodawcy traktują pracowników. Na pierwszym miejscu stawia się zysk, a bezpieczeństwo, zdrowie, godne zarobki osób zatrudnionych są daleko w tyle. Myślę, że wszyscy się zgodzimy, iż nie powinno tak być. 

 Ważne jest też zapożyczanie się ludzi po to, by mieć. Po to, by pokazać wszem i wobec, że mnie stać i jadę na urlop za granicę, przez resztę roku spłacam kredyt. Jak dla mnie jest to po prostu głupota. Powinniśmy unikać kredytów jak ognia i traktować je jako konieczność. 

  Ludzie zaślepieni tym całym kupowaniem i ogarnięci chęcią posiadania zapominają co jest tak naprawdę ważne. Ludzkość utraciła umiejętność cieszenia się z rzeczy małych, prostych, które nadają życiu sens i czynią nas szczęśliwymi. Bo czy szczęśliwymi czynią nas przedmioty i pieniądze?

~ Jan